Heerlijk uitgeslapen in mijn eigen 6 persoons kamer :-) Op mijn gemak ontbeten met uitzicht op de Nijl, dit hostel is wel erg mooi gelegen! Ommeletje met een fruitsalade, dit houd ik wel even uit. Een paar vissers zijn beneden aan het vissen, een man staat gewoon in het water, hihi mister spa zou wel iets voor hem zijn denk ik. Knabbelende visjes aan zijn teentjes. Ik hoor dat niet alleen de overnachting voorafgaand aan het raften gratis is, ze brengen me ook nog thuis. Wat een verwennerij..... Ga op pad want ik wil het gedenkteken van Mahadma Ghandi zien aan de Source of the Nile. Zou hier in dit afgelegen oord een boda zijn, lopen, lopen en ja hoor brengt me met een (sneltrein)vaartje, please slow down, i am not in a hurry! naar het centrum van Jinja. Eerst even pinnen, hoop dat het nu wel lukt. Dan lopen naar de bron, doe ik nog iets aan beweging. Tsja natuurlijk betalen, voor niets gaat de zon op. Weer 2 soorten tarieven, voor Ugjes en vreemdelingen. Het begint met een pleintje en een trap vol met souvenirwinkeltjes, krijg ik een beetje genoeg van. Overal moet je binnenkomen en kijken, als ze zien dat je blik ergens iets langer op blijft rusten haken ze er direkt op in. Maar ik wil niets kopen. Ik wil naar de Nijl! Nog een dansend groeoje weesmeisjes die heus wel graag op de foto willen maar uiteraard wel tegen betaling....... Dan ga ik dus weer door de knieen. Bij het water liggen bootjes, dom dom daar willen ze de touristen natuurlijk IN Hebben, denk ik dan niet aan en ga gezellig staan praten met zo'n bootjes meneer. Met recht in de boot! Ze weten hier de prijzen ook wel! Uurtje varen, boot voor mezelf. Was dus wel leuk, de schipper wist ook veel van vogeltjes. Ugandese ijsvogeltjes, nog blauwer dan die bij ons, komt vast door de temperatuur :-) Foto redelijk, alleen van achteren, is nog dat knal rode snaveltje niet te zien. Hier zeker niet zeldzaam want ik heb er wel 15 gezien in dat uurtje. Lizards, kleintjes maar ook stevige jongens. Pelikanen, komen af op de viskweekvijvers en de visafslag, geef ze ongelijk, vis zwemt zo in hun snavel. Ook moest ik van boord een eilandje op, met weer van die s.winkeltjes, we konden het niet skippen, had ik al gevraagd. Want hier van nu het echte begin, de bron, kijk maar in het water naar de stroom. Dat is de bron en dat daar is het dode water uit het Victoriameer, ja ja. Schipper wil mijn camera hebben want hij gaat een paar foto's van me maken, aardig. Het gedenkteken van Ghandi blijkt bij nader inzien gewoon naast de plek te zijn waar ik opgestapt ben. Zijn as is uitgestrooid over de Nijl zodat zijn nalatenschap over een groot gebied verspreid zou worden. Inmiddels is het al later dan ik wilde, moest om 14.00 bij hostel zijn en ik wilde eerst nog even iets eten. In die boot had ik al gedacht ik zit hier nu toch laat ik er maar van genieten, duurt zolang als die schipper vaart. Ruim een uur! Nu had ik lunch besteld en dat kwam maar niet, heb 45 min. zitten wachten. Bussie kwam zo! Bussie was ook iets later, paste dus allemaal precies. Geen reden dus om me druk te maken het gaat zoals het gaat.... De laatste foto van de vissers maakte ik toen ik terug was, stond die man nog steeds met zijn benen in het water. Zou hij nu "ouwe wijven teentjes" hebben? Enfin om 18.00 terug in Kampala, voor de deur afgezet, dat dan wel weer. Aunties waren blij dat ik er weer was en vroegen uitgebreid hoe ik het gehad had, plukte aan mijn kleren om te voelen of ik niet nat geregend wad. Daar had het geplensd. Volgens mij vonden ze het ook echt leuk dat ik er weer was, er was met eten op me gerekend en er was iets lekkers van de lunch voor me in de koelkast gezet, wat een lieverds! Kleren in de emmer gezet om morgen te wassen en nu maar naar bed want morgen om 6.00 hoor ik ze alweer.