Donderdagochtend is de feestelijke opening van het zwembad, voor hydrotherapie, op APDK. Alles is mooi versierd, muziekje erbij en de sponsor uitgenodigd. Officieel gebeuren met gebed, speeches, onthulling van een plaquette, fotografen en pers. In het dankwoord van Leah wordt verwerkt dat zij hoopt dat de sponsor het zwembad zal blijven ondersteunen door de noodzakelijke chemicalien te verstrekken voor reiniging van het water, vind ik dan wel weer leuk.... Dan een feestelijke traditionele dans door het personeen, gekleed in kleurige rokjes. Fleurige omslagdoeken " geregen " om een stuk verbandzwachtel en dat omgeknoopt, ziet er leuk uit. De kinderen een extra flesje limonade en daarna dansen voor iedereen, het is 's ochtends 10.00 uur en heet! Je bent natuurlijk niet zo goed of je hebt wel een kind op je armen om mee te dansen, een meisje van een jaar of tien had mij daarvoor uitgekozen.......zware klus :-) Natuurlijk heb ik ook daar foto's van genomen. Leah weet nu ook hoe ze deze overzet op haar laptop..... Dat gaat net als Bianc of Maaikel mij iets uitleggen, dan doe je even dit en dat en zus en zo, ho,ho kan ik niet zo snel volgen, ik zag precies hetzelfde bij Leah gebeuren ha,ha, Maar nu doet ze het zelf! Ze heeft meteen een mail verzonden met een paar foto's om ook Doingoood te laten meegenieten. Die middag weer naar fysio en met Gerald erovergehad hoe goed het zou zijn om ook de kinderen van Port Reitz hiervan mee te laten genieten, daar had hij wel oren naar. Ook het schoolhoofd leek het een goed idee dus wie weet wat er uit voort komt. De projekten werken trouwens veel samen. Ze waren ook uitgenodigd voor de opening, helaas was er een belangrijke meeting en moesten ze verstek laten gaan. Als ik thuis komt verteld Leah dat ze de volgende ochtend een gesprek heeft op Bombolulu met haar baas en of ik mee wil gaan. Ben ik altijd voor in, benieuwd naar het projekt want hier worden ook de rolstoelen gemaakt, beensteunen, braches en krukken. Er is een soort openluchtmuseum, verschilende stammen hebben hier een traditioneel huisje of hutje er zijn houtsnijders en er is een sociale werkplaats waar sieraden gemaakt worden. Ook een naaiatelier en werkplaats voor leerbewerking, veel te zien dus. Ik krijg een persoonlijke rondleiding en hierna stelt Leah me voor aan haar baas. Dit alles omdat een deel van het geld waar jullie zo gul aan bijgedragen hebben naar APDK is gegaan. Hierdoor kunnen kunnen nu verschillende kinderen geopereerd worden. Heel belangrijk voor hun verdere toekomst!! Even ter verantwoording, we hebben 10 bedjes kunnen betalen voor Kaja Nafasi in Oeganda en APDK en Port Reitz school in Kenia hebben beiden €1000 gekregen. In totaal is er dus ongeveer €3000 bijeen gebracht belastingvoordeel meegerekend, hoezo dochter van een accountant ac :-) De extra huismoeder kan er voor PR school nu komen, is ook erg nodig. De laatste middag op fysio, lolly's balonnen en koekjes bij de thee, natuurlijk veel foto's maken. We starten normaal maar een half uur voor het eind van het middagprogramma laten we de kinderen spelen en gaan we in het kantoortje de balonnen opblazen. Er zijn twee studenten fysiotherapie gekomen die even mee willen kijken, kunnen nu mooi helpen blazen. Helaas lukt het ze niet om lucht in een balon te krijgen, Gerald en ik lachen ze hartelijk uit en blazen vrolijk verder. De klusjesman komt binnen, ziet ze stuntelen en lopt weer weg, komt even later terug met twee balonnenpompen, das makkelijk....... geen kunst aan! Als ze allemaal opgeblazen zijn doen we de deur open en gooien ze achter elkaar de therapieruimte in. Hierbij knallen er een aantal, ik denk jammer maar de kinderen vinden het wel zo leuk. Ook goed, beiden therapeuten en de klusjesman zijn minstends even uitgelaten en de balonnen vliegen door de lucht tot er uiteindelijk geen een meer heel is, lijkt wel vuurwerk. Lolly's vinden gretig aftrek bij groot en klein :-) Als laatste koop ik nog een paar kilo tomaten voor het gezin bij het vliegveld, waar ik morgenochtend mee afgesproken heb. De secretaresse en het schoolhoofd gaan ook nog graag op de foto, zeker als ze horen dat ik die van de headteacher als screensaver gebruik. Ze zijn hier helemaal niet jaloers op elkaar hoor, als ze maar allemaal hetzelfde krijgen...... Mijn laatste fysiodag is om, weer wat afgesloten. Laatste zaterdag. Na nog een wasje gedaan te hebben met schoon drinkwater want uit de kraan komt al weer 4 dagen niets, ga ik met een aantal plastictasjes naar het vliegveld. De thee is al klaar! Ook hier iedereen op de foto en gezellig even kletsen, of ik ook alsjeblieft mijn email adres op wil schrijven want we zijn toch vrienden. Die heb ik hier erg veel........als je een keer in een matatu of op een boda boda gezeten hebt ben je een vriend en willen ze je telefoonnummer of email adres. Lastig om ze allemaal af te poeieren. Als ik vertel dat het strandje hier zo dicht bij is maar dat ik er nog niet geweest ben is dat een aanleiding om me mee te nemen, kunnen we meteen even aan bij de moeder van Diana (van het vliegveld). Weer aan de thee, speciaal voor mij wordt er "zwarte" thee gezet, zelfs zonder suiker. Zelf trekken ze daar een vies gezicht bij. Oma en moeder van Diana beiden op de foto en nichtje en zusje en........rolletje :-) vol! De terugweg voert langs het strand en de vissers met hun bootjes, heerlijk even wandelen en de zee ruiken. Voel me dan altijd heerlijk vrij. Leah belt op of ik ok ben want waar blijf ik toch, dit geeft meteen aanleiding om naar huis te gaan en hoef ik niet te blijven eten. Iedereen is hier vreselijk gastvrij.....je kunt er niet onderuit. Die mIddag lig ik in de zon bij het zwembad, de dag erop ook. Vakantie gevoel is onmiddelijk daar, even zonnen, even dippen in het water, even koel drankje en heerlijke muziek hierbij. Ben ik nog een beetje bruin als ik thuis kom volgende week!