Zondag een rustig dagje gehad bij het zwembad van Reefhotel, inclusief lunch. Lekker makkelijke dag. Maandag aan de slag op Port Reitz, ze herkennen me nog en zijn blij me weer te zien. Spelen met de bal, ontspanningsoefeningen en spastische spieren masseren. Sommige zeggen/ doen voor :-) wat ze moeten doen en bij andere is Gerald de fysio degene die aangeeft wat ik zou kunnen doen. Ook erg veel coordinatie oefeningen, bij een heel aantal kimderen doet een kant van het lichaam niet erg mee. Tussen de middag kennis gemaakt met mijn collega volunteers. Een duits meisje, een belgische en een nederlander. Verbaasd me toch dat zij niet zelf aan de slag gaan maar een duidelijke taak moeten krijgen en aanstuuring. De directeur van de school heeft een introduktie georganiseerd. We worden voorgesteld aan de leerkrachten, de voorzitter van de vrienden van Port Reitz en de waarnemend directeur. Ze zijn erg velegen en vertellen alleen hun naam en wat ze doen op school. Grappig van de voorzitter van de vrienden van PR heb ik al 4 verschillende namen gehoord. Er is steeds weer iemand die zegt ken je. ....en dan volgt er een naam. Nee niet bekend, uiteindelijk ben ik er achter dat het een en dezelfde persoon is :-) Alles blijft ook op zijn Afrikaans, woensdag as zou er een bijeenkomst zijn van de vrijwillers en de coordinator. Achteraf blijkt dat de introduktie van de directeur geweest te zijn. Zo gaat het met alles. Thuis is er visite, de derde dochter van Leah komt gezellig even langs, pas om 22.00 uur blijkt dat het helemaal niet even langs komen is maar dat Leah jarig is, Happy Birth day! Leah kwam net terug van kantoor, na het zingen zei ze, ik ga naar bed want ik ben moe...... Moeder ligt eigenlijk elke avond om 21.00 al in bed en de dochters beginnen om 22.00 pas weer te leven. Gaan dan samen eten, kletsen en televisie cq. Dvd kijken. Er is een plannetje gemaakt met met zijn vijven een avond uit te gaan, iedereen enthousiast, zondag zou leuk zijn. Eh....dan ben ik op safari, grote ogen, je bent toch al op safari geweest? Luxe paard gaat 2 keer, eigenljjk durf ik dat nauwelijks te zeggen. Vrijdagochtend vroeg vliegen we naar Nairobi, dan 3 dagen Masai Mara, en zondag begin van de avond vlieg ik weer terug naar Mombasa. Op tijd terug voor het eten dat meestal om 20.00 uur is. Oke volgend weekend dan maar uit met elkaar of een door de weekse avond. Leuk, leuk! Hoewel iedereen in het gezin zijn eigen gang lijkt te gaan is het wel gezellig. Vader is in Tanzania werk aan het zoeken, ik begreep dat hij al ruim een jaar zonder werk is. De volgende ochtend heb ik met Leah een heel gesprek over verantwoordelijkheden, hoe blij ze is dat zij een baan heeft en schuldgevoelens v an een werkende moeder. Hoezo ander land andere cultuur, dit is wel erg universeel. Ik geef haar maar eens een flinke knuffel, zeg dat ze prachtige kinderen heeft die erg gelukkig lijken en dol zijn op hun moeder, dat haar schuldgevoel erg herkenbaar is maar dat het allemaal wel mee lijkt te vallen met die tere kinderzieltjes. Zingend gaat ze even later de deur uit. Geeft een goed gevoel, een klein gebaar. Rustig dagje zo op het werk, tussen de middag even een wasje en even een telefoontje naar huis, pappa en mamma feliciteren met hun jongste dochter. An vanochtend vroeg had ik je al gefeliciteerd met een appje nu nog een keer via blog, Hiep, hiep hoera! Neem maar een lekker wijntje van mij. Ik denk dat ik daar niet meer tegen kan, al die tijd nog niets geestrijks gehad. Toch na het werk een keer naar town, ik doe er 50 minuten over. Onderweg op de "snelweg" stopte de matatu er ineens mee, midden op de weg. Dat is een twee baans, waar ze driebaans op rijden, getoeter en gedoe. De conducteur dirigeert de achterliggers eromheen, matatu rolt een stukje achteruit en met een schok slaat de moter weer aan, dikke roetpluim. We bereiken verder zonder problemen het centrum. Proberen mijn foto's te uoloaden. Heb ik een uurtje voor, dan moet ik weer terug anders is het zeker donker. Heb een smsje gestuurd naar Leah, dan kan ze gaan zoeken als ik niet terug kom :-) Ben benieuwd hoelang de terugtocht duurt.......