Het duurde deze keer wat langer voor ik internet tot beschikking had. Vorige week nog een lekker rustig middagje gehad, even naar postkantoor boda laten wachten, door naar de pedicure. Mijn voeten waren niet schoon meer te krijgen na 5 weken op blote pootjes :-) weer een mooi lakje erop staat wel vrolijk. Zaterdag naar de Namirembe kathedraal geweest, viel met mijn neus in de boter omdat er wel 4 bruidjes waren. Familie allemaal mooi aangekleed en een bijzondere dienst met zingen, handgeklap en (een soort) jodelen. Erg feestelijk allemaal. Mocht best in de kerk komen zitten en ook foto's maken. Hierna de laatste boodschappen gedaan en laatste cappucino op terras van cafe Java. Hierna even spannend, gaat mijn koffer nog dicht? Ik mag nu maar 30 kg bagage meenemen, was 46 kg naar Uganda, maar een vlucht binnen Afrika geeft beperkingen voor bagage. Mijn rugzak moet maar als handbagage mee. Het vliegtuig uit Entebbe vertrekt om 10.00 uur en ik moet om 8.00 aanwezig zijn. Inchecken lukte wel van te voren maar boardingpas printen niet, jammer dan. Omdat de chauffeur niet helemaal van de klok is vraag ik hem om 6.45 uur te komen. Nu wel op tijd natuurlijk, zal je zien. En inderdaad ik stond om 7.30 op vliegveld, buiten wachten want de balie was nog niet open. Vlucht vertrekt een uur te laat, Joost mag weten waarom. Dat betekent ook aansluiting in Nairobi gemist.... Met ongeveer 20 m/v ingepast worden in een van de volgende vluchten. Na wat aandringen kregen we een free lunch, dat dan wel weer. Om 15.00 uur terug bij de balie krijgen we meer te horen. Ik was steeds bij een groepje in de buurt gebleven want mijn ugandees of is het nu keniaans is niet je dat. Lopen we terug naar die balie zijn ze ineens verdwenen, zo raar, zo lopen ze achter me en zo niet meer te zien. Om 15.00 zie ik ze ineens MET een boardingpas naar de gate lopen. Zo bijzonder, alsof zij voorrang hadden. Ik naar de balie en gevraagd wanneer ik mee kon, om 16.00 nu was het vol. Kan ik dan vast een boardingpas krijgen, moeilijk, moeilijk. Toch gekregen en ik mocht in elk geval door naar de wachtruimte voor de gate. Brutaal mens heeft de halve wereld dus toch bij de gate nogmaals gevraagd of er niet nog een vrije plaats was in vlucht van 15.00. Ja hoor ik mocht mee en er werd alle moeite gedaan om mijn koffer die al richting 16.00 was alsnog mee te krijgen. Mijn bagageticket werd me tot in het vliegtuig achterna gebracht. Zitten en vliegen was het toen. Fiin, in Nairobi werd ik opgewacht, had op de trap het vliegtuig in nog snel een sms kunnen sturen over mijn nieuwe aankomsttijd. Meteen een Keniaanse sim geregeld bij aankomst en naar mijn gastgezin. Vlak bij het vliegveld. Erg aardige mensen, lekker eten en slapen, was best moe. Mocht echter niet naar bed voor er een dringende poging gedaan was om mij te bekeren. Maandag eerst even rondgekeken bijeen ander projekt APDK Revalidatie centrum voor kinderen, voornamelijk kinderen met een afwijking aan heupen, benen of voeten. Eerst wordt gekeken hoe ze geholpen kunnen worden, operatie of gips. Dan behandeling en revalidatie, soms worden ze niet weer opgehaald door de ouders...... Een korte rondleiding door Mombasa gekregen. Hierna weer terug naar APDK Ik woon ook hier op het terrein. Dinsdagochtend eerst weer naar revalidatie centrum om 10.00 uur word ik opgehaald voor een rondleiding op 'mijn nieuwe werkplek' Port Reitz school. Ben erg onder de indruk, hier wordt goed over zaken nagedacht en je kunt vooruitgang zien. Als er iets niet lukt wordt het weer geprobeerd met een andere aanpak. Vaak zie je dat er dan niets meer gebeurt. Nu willen ze graag zonnecollectoren om warm water voor de douche te krijgen en een nieuw dak op de gebouwen. Er staan mangobomen en de kinderen die hier wonen kunnen niet klimmen om ze er uit te halen. Stenen gooien om dit te proberen is de gewoonte. Die komen op het dak terecht en de pannen breken, lekkage als gevolg. Ook hier worden nu diverse soorten dakbedekking voor bekeken. Morgen mijn eerste werkdag. Ik begin daar bij de fysiotherapie, er is een lerarenstaking (en staking van artsen) nu wordt er geen les gegeven. Behalve aan de examenklas, daar zijn leraren voor die in dienst van de foundation zijn, die werken wel. Over een week of twee zijn de examens, spannend. Op de school zitten kinderen met geestelijke en/of lichamelijke handicap maar ook gewone kinderen uit de omgeving zonder handicap, dit om intergratie te bevorderen. Ook een aantal van de leerkrachten is gedandicapt, de directeur ook. Mensen met de nodige humor en zelfspot. De directeur een stevige dame in een rolstoel zei, nu er geen les gegeven wordt kun je mij wel komen dragen en masseren tot de staking voorbij is, ha ha ha, vette lach! Oef dat hou ik niet erg lang vol ben ik bang, moet ik zelf naar de fysio.... Vanmiddag regen jammer want ik wil naar town om iets internetterigs op te zoeken.... Ik merk dat ik al aardig ingeburgerd raak, ga nu met regen de deur niet meer uit, grappig :-)Toch nog gelukt vanmiddag, eerst een rit op de boda naar het vliegveld, ligt achter de compound waar ik woon. Daar geen wifi mogelijk, dan maar naar town. Eindelijk wifi.... Hoop dat in deze tijd ook mijn foto's op dropbox komen. In Kenya is het veel warmer en vochtiger dan in Uganda, ook 's nachts blijft het warm. Nu slaap ik met een andere vrijwilliger op de kamer, ik boven in het stapelbed. Prima om te slapen, wel lekker zelfs bovenin maar als ik dan toch midden in de nacht ' er even uit moet:-)' is het wel een hele spring in het diepe, heb nu een blauw been. Combineert leuk met de groene plekken, nog over van het raften. Mombasa is veel rustiger dan Kampala, ook aardige mensen, en voor mijn gevoel ben ik hier sneller bekend dan in Kampala. Kan ook komen doordat ik toch al meer aan Afrika gewend ben. Grappig dat beide Annemieke's na elkaar gereageerd hebben, ik moest even denken. Alles is erg ver weg, ben helemaal los van Nederland. Heb niet meer aan huis of werk gedacht. Wel aan familie vrienden en collega's maar gewoon leuk. Zit nu in een cybercafe met een lekkere milkshake naast me. Lijkt wel of alles hier makkelijker gaat, niet moeilijk denken maar gewoon doen en kijken wat er van komt... Om zaken voor elkaar te krijgen moet je aktie ondernemen anders verdoe je zoveel tijdmet denken en krijg je toch geen antwoord. De compound:-)waar ik zit is een concentratie van gezondheidsinstellingen, tbc kliniek, voorlichting hiv en gezinsbeperking, revalidatie centrum en diverse andere klinieken met ieder een ander aandachtsgebied. Voel me hier beter dan in het weeshuis. Meer mijn terrein, Sonja ik denk dat ik toch wel zal blijven werken in het ziekenhuis :-) toch echt wel mijn werk. Heb erg veel zin om te beginnen op de fysio. De kinderen zijn ook heel anders, vrolijk en blij. Ik heb er nog niet een horen huilen, erg fijn. Dat putte me in Kaja wel erg uit, kost heel veel energie. Adrienne, ik hoop dat nu alle papieren, paspoort en visum in orde zijn en jullie samen naar huis kunnen gaan. Heel goede tijd met jullie zoon Fort! Doe hem de groeten maar en allemaal in Kaja als je ze nog ziet voor vertrek.