Gisteren een luie dag gehad. Alleen de ochtend meegeholpen en wat "eigen" klusjes gedaan. Om mijn weekendje naar Jinja te maken moet ik een gedeelte vooruit betalen, in dollars. Heel gedoe, eerst UGX halen (ugandese schilling) daarna wisselen voor dollars :-\ Nu kan ik maar 250.000,-- UGX per keer halen, als er tenminste geld genoeg in de automaat zit. Dat is plm. €80 schiet niet echt op, per keer is trouwens per 24 uur. Geen minuut eerder. Ik kwam nog iets te kort dus moest nog een keer. Gevraagd waar de dichtsbijzijnde flappentap was. Moet ook nog van een bepaalde bank zijn want ik kan niet overal pinnen, heel onhandig. Goed ik kreeg routebeschrijving en er werd gezegd dan loop je:-)zus en dan zo. Ik op pad, na een half uur denk je nou,nou zo dichtbij is het niet. Maar teruggaan doe je ook weer niet want misschien ben ik er nu toch wel vlak bij...... niet dus! Totaal ruim twee uur onderweg geweest, had ook nog 5 mensen voor me. Het gaat hier heel strikt, bewapende politie voor de deur en waag het niet om buiten "de rij" te gaan staan, dan word je met wapen de goede richting gewezen. Niet van die kinderachtige pistooltjes trouwens. Er is hier erg veel politie en veiligheids medewerkers, allemaal bewapend. Wil je een winkelcentrum in, dan moet je eerst langs de beveiliging met geweer. Je tas wordt gescand op? ???? Ook de supermarkt! Daar moet je trouwens alles afgeven voor je binnen mag en krijg je een nummertje mee. Ben je langs de kassa, dan moet je het bonnetje ook nog eens laten zien voor je de deur uit mag :-) Fijn ik had dus geld en het was nog net niet donker. Vandaag lukte het niet want dan was ik niet voor donker thuis. Morgen nog maar wat flapjes tappen. Vanochtend een gesprekje met een van de social workers gehad. Waar we de avocadobomen zullen gaan planten, wat hij van de koolplanten dacht langs de muur en wat we met de overige planten zullen gaan doen. Echt het werk van social worker :-) Ook gevraagd wanneer ik met hem mee kon op huisbezoek. Welnu nu dus. Een jongetje is drie maanden geleden in Kampala in een pleeggezin geplaatst en nu wilde John kijken hoe het ging. Hij had even gebeld en we kunnen terecht. Op de boda, naar town. Dan lopend verder, de minder welvarende buurt in. Alleen pleegvader is thuis, zijn vrouw ligt al 2 weken in het ziekenhuis en heeft diverse klachten, hart, suiker en beenpijn. Thuis is een verzameling kleine vertrekjes waar hij een school opgericht heeft en ook woont met zijn gezin en diverse leerlingen. Voortgezet onderwijs, hij is hier nu 5 jaar mee bezig en het gaat goed. Er zijn nog niet veel leerlingen want ook hier is de schoolvakantie net achter de rug. Tenminste de leerlingen vragen wie er al is, dan wordt er gezegd ik kom volgende week wel....ofzo. In dit gezin is ruim 7 jaar geleden ook al een kind geplaatst, dit is erg goed gegaan ondanks de problemen die het met zicht meebracht. Die jongen is nu 9 en prima op zijn plek. We gaan naar de school van "ons" jongetje. Worden heel hartelijk ontvangen, hij mag van juf even de klas uit voor de foto. We moeten ook de klas bekijken, worden welkom geheten met een opzegversje, uit wel 40 (!) kelen en keeltjes, diverse leeftijden door elkaar. Heel gestruktureerd, keurig gelijk begeleid door handgebaren en ze gingen allemaal staan. Ik mocht een foto's maken en toen we weg gingen bliezen ze ons denkbeeldige bloemen toe, weer met handgebaren. Wat een dropjes... Het jongetje was vrolijk, ongedwongen, voelde zich vrij volgens John de social worker. Het ging dus goed met hem! Op ons wandelingetje terug naar de hoofdweg komt John een kennis tegen, handen schudden, praatje, lachen. Ze hebben samen in het parlement van Kampala gezeten, de kennis iets hoogs bij de politie. Maar de kennis was met pensioen, John bleef doorwerken, of ik wist hoe oud hij was.... Vissen naar complimenten dus, 70 en het is hem niet aan te zien. Terug naar Kaja voor de lunch. Had wel trek want ontbijt had ik niet gehad. Vanmiddag naar het Ugandese museum geweest. De geschiedenis van Uganda, wat bijlen en speerpunten, stukje over gezondheidszorg, kleding en gebruiken. Wat je dus verwacht in een museum :-) leuk om te zien. Rustig avondje, even internet en nu even lezen. Zzzzzzz