Wat als een gewone dag begon eindigde iets anders. Voor het jongetje dat zaterdag naar het ziekenhuis geweest is moesten medicijnen gekocht worden. Er staat hier een apparaat dat medicijnen kan vernevelen maar niemand kon hiermee omgaan. Ze wisten dat ik in een ziekenhuis werk dus dat moest ik maar even uitleggen :-) ehhhh, daar moest ik me wel even in verdiepen omdat ik het ook niet eerder gebruikt heb. Gebruiksaanwijzing was duidelijk, zat er gelukkig wel bij, maar wat moet je voor zo'n kleintje gebruiken. Mijn achterban maar even gebeld. Jij zit toch in Oeganda??? was de eerste reaktie, gelukkig kreeg ik heel snel een berichtje terug. Heel fijn en nogmaals hartelijk bedankt Simone! Zelfs hier kan ik op "mijn" artsen en collega's terugvallen. Goed op stap met auntie Jennifer, eerst een stuk lopen waar ik alleen nooit zou komen. Daarna de taxi, matatu, busje waar officieel 14 personen kunnen. Maar ja hoe meer mensen je vervoert, hoemeer je verdient. Door een wirwar van straatjes, zo jammer dat ik geen foto's kon maken! Uitstappen op het matatustation, een plein waar bumper aan bumper en zij aan zij wel duizend matatu's staan. Hier moet je dan op de goede plek uit weten te komen met gevaar voor eigen leven omdat alles plotseling gaat rijden. Daarna een wandeling door een overdekte soort markt, allemaal schoenenwinkeltjes. Heel nauwe gangetjes. Oh, auntie J loop toch niet zo snel...... We kwamen op een straat uit waar aan weerszijden wel 20 apotheken zaten. In elke "winkel" gevraagd, telkens weer 2talig uitleggen wat we nodig hebben. Afijn uiteindelijk gelukt. Nog wat meer boidschappen gedaan en weer met de matatu terug. Deze stopt op elke plek waar iemand in- of uit wil stappen, duurt heeeeel lang. Nu ben ik erg vaak aangesproken mzungu, blanke, of ik iets wil kopen of een rit per boda, brommer, wil maken. Bleef maar voor me uitkijken : i am fine, thank you zeggend. Jonge jonge wat een hitte en wat een drukte! Maar geweldig vond ik het. Die markt deed me denken aan de soekh in Marokko. Eenmaal thuis eerst alle kindjes in bad en in schone pyama's, je wil niet weten wat een hoeveelheid was hier elke dag is. En alles moet gestreken worden ivm de mangovlieg die haar eitjes in het te drogen hangende wasgoed legt. De larfjes kruipen dan later in de drager van de kleding, strijken voorkomt dit. Daarna kindje voor de vernevelaar en op schoot, extra aandacht en lekker op schoot. Hij vond het prima mits zijn duimpje er maar wel bij mocht. Heb ik maar zo gelaten anders duurt 20 min. Wel erg lang. De kindjes hadden al het eten opgegeten er was niets over voor ons. Frietjes gemaakt.....kun je je voorstellen hoe het hier nu ruikt, in een open pannetje met olie. Lekker dat wel! Morgen safari uitzoeken en afspreken, begin ik erg veel zin in te krijgen. Een van de aunties had gezegd, ik was vandaag vrij je hebt niet eens gevraagd of ik met je mee wilde gaan om je iets te laten zien. Knoop ik in mijn oren, zij een leuk uitje en ik begeleiding. Even reageren op al jullie reaktie's, hou dit vooral vol, geniet ik van! Pap bedankt voor de extra fotoruimte op mijn blog, mam natuurlijk ook :-) Marnella pannenkoeken bakken werd dus ziekenhuis, mijn beurt zal heus nog wel komen. Die witte kluwen om een uiteinde van een bedje (foto) is het kunstig in elkaar gedraaide muskieten net. Ik slaap hier goed maar niet lang, ik ga er te laat in :-) en de kindjes zijn om 6.00 uur wakker. De nachten zijn wat koeler, aangenaam, maar de baby wil wel een flesje ' s nachts. Doe Jelle en Sarah de groeten maar terug van mij Carla. Marleen Limburg is echt favoriet bij mij, ben benieuwd hoe je vakantie wordt, veel plezier. Succes met sollicitatie, laat even weten hoe het afloopt! Jou boekjes lees ik regelmatig. Soms krijg ik graag even advies van jullie, collega's, leuk te weten dat ik mee aan de koffie zit. Heb ik hier nog niet gedronken. De kindjes genieten van de foto's die ik van ze maak. Laat ze zien op mijn tablet, ze roepen dan om het hardst de naam. Auntie Marnella ze weten nog wie je bent. Heb je je draai al weer terug in Nederland na je heftige eerste dag? Gisteren heel Kampala gezien, was op de boda naar town gegaan en de driver die me terug zou brengen zei dat hij het adres wel kende maar dat bleek niet zo te zijn. En toch een prijs afspreken... Hij vond het geloof ik wel vervelend en vroeg of ik wat patience had. Ik heb hem wel gesuggereerd het even te vragen aan een collega. De prijs was gelukkig afgesproken :-) An veel plezier in Praag, lees graag hoe het was. Ik heb verschillende keren geprobeerd te mailen maar dat lukt niet naar iedereen. Krijg regelmatig een berichtje van de delivery dat er een failor is. Sorry.... Pap je bent vandaag echt jarig, had ik natuurlijk mee moeten beginnen maar GEFELICITEERD zaterdag tijdens je feestje al via de telefoon. XX Ga nu dromen over de safari zzzzzzzz