vandaag gaat het gebeuren, raften, heb toch goed geslapen :-) We moeten even wachten want een aantal van de groep willen eerst nog gaan bunge jumpen. De ouders van een paar jongelui zijn erbij, haast
nog harder gillend dan degene diesprong zelf. Leuk om daar tussen te staan, moest weer denken aan Maaikel en Bianc. Na het springen nog een half uur helemaar hyper. En mijn zenuwen die in mijn keel
zaten! Ik kwam bij het indelen voor de boten bij een groepje engelsen, had ik de avond tevoren al gezien, aardige mensen. Wij zouden met 5 in een bootzitten. Met een busje ruim een half uur hobbel de
bobbel op weg naar de startplaats. Daar was eerst een ontbijt, hardgekookte eieren in een deegjasje, gebakken bananen en saucijsjes.....dan helm, reddingvest en paddel uitzoeken en passen en de boot
in. Instrukties en practise vooraf voor we aan het echte werk begonnen. Water was 25 graden maar ik vind het al snel koud, de eerste keer droog van de boot af in het water brrr. Oefenen was leuk,
iedereen wat lacherig, dan de eerste echte waterval. Meteen een graad 5 de heftigste catogorie, ging prima waarbij wel opgemerkt moet worden dat wij deze backwards deden. Prestatie op zicht, we zagen
het alleen zelf niet, daarom ging het misschien ook wel goed. Na de safety boat, kon je voor kiezen hoef je niet te paddelen en die neemt een wat gematigder route, was onze boot eerst. Er volgden nog
3 watervallen die ochtend. Graad 5 is zwaarst en graad 2 is een schattig wat wilder stroompje, die waren hier niet :-) Nu we de zwaarste soort gehad hadden konden we alles aan...... Een keer
"geflipt" omgeslagen, even goed nadenken, bij de boot blijven, op je rug drijven met je voeten omhoog. Goed gedaan! Heerlijke verzorgde lunch. Op voor de tweede helft, we hadden er weer zin in!
Hoewel we minder zware watervallen hadden was de eerste meteen raak. VRESELIJK OMGESLAGEN, halve Nijl naar binnen gekregen, ik ging naar beneden, beneden en naar beneden en beneden, HELP, ik heb een
reddingvest aan ik moet omhoog! IK WIL ADEM HALEN! !!!! Uiteindelijk werd het licht en kwam ik boven, heel even, tot de volgende golf en nog een en nog een. De rest van de Nijl naar binnen. Boot weg,
ik zag niets en niemand meer! Help.....ok goed nadenken, op je rug enz. GOLF! Het hield niet op deze keer, was een erg lange heftige. Gelukig een safe-kajak vlakbij, lus vastpakken, benen om de punt
slaan en paddel, wonder dat ik die nog steeds had, eroverheen. GERED????? GOLLUFFF! safe-kajak om! Gelukkig snel door een andere opgepikt en terug naar mijn raftboot gebracht. Ik was niet de enige
die de weg kwijt was, een van de andere dames werd lijkbleek aan boord gehesen (vooraf het hoogste woord :-)) ze doet het nooit meer! We moesten allemaal even van de schrik bekomen zeg maar. Ook onze
guide, dit was ook niet zijn bedoeling geweest. Ze laten wel eens expres een boot omslaan, als er veel jonglui opzitten die het leuk vinden maken ze er wel een feestje van. Verder ging het prima
gelukkig, er kwamen nog 3 watervallen. Na afloop lekker droge kleren aan, wat zijn al die engelse dames preuts zeg. Al waren we in een ruimte met alleen vrouwen het bleef moeilijk knutselen met
handdoekjes. Daarna een aardappel en stokje..... met iets wat ik niet thuis kon brengen maar wel redelijk smaakte met wat rode saus erop :-) van de bbq. Terug naar hostel, hobbel de bobbel, we hadden
31 km geraft dus nu ruim 2 uur in bussie. Jammer dat ik geen foto's had kunnen nemen onderweg tijdens raften, het was een leuk gezicht al die kinderen spelen in de rivier en moeders de was aan het
doen, vaak met nog een kleintje op de rug.. Ook veel vissersbootjes tegen gekomen. De Nijl heeft ook rustige stukken. We hebben ook wel gelegenheid gehad om wat te zwemmen en te zonnen, helm af en
reddingvest uit, dat was genieten! Op de terugweg vanuit de bus wat gefotografeerd om een indruk te geven van de omgeving en huisjes. Veel "vakwerk" gevlochten frame dichtgesmeerd met rode leem, ook
vel hokjes van golfplaat of baksteen met een opening, de deur. Stenen bakken is blokken leem toedekken met gras en klei en in de zon laten "bakken". De lemen hutjes hebben een rieten dak, vinden wij
mooi om te zien, autentiek, is natuurlijk pure armoede. Blijft opvallen verschil tussen arm en rijk hier. Wij doen de kraan open, zij moeten een eind lopen met jerrycan om water te halen. Als je een
koe hebt is dat al heel wat, dan heb je melk, soms een kalfje, vlees en koopwaar. Je kunt ruilen voor iets anders. Ben blij dat ik nu toch een iets goedkoper weekend heb doordat ik niet kon pinnen,
het gevoel in een weekend meer uit te geven dan waar hier al snel 4 maanden voor gewerkt moet worden blijft lastig. Nu kan ik alleen maar hopen dat mensen werk hebben doordat ik een uitstapje maak.
Helaas blijkt dat vaak ook niet waar, veel mzungu's zitten in organisatie of beheer van touroperators en gelegenheden die met tourisme te maken hebben. De lokale mensen kunnen alleen extra verdienen
door souveniers te maken en verkopen. Weer terug na eten en douche kan ik makkelijk slapen :-)
Vandaag met de bus naar Jinja. Een van de aunties bracht me naar de bus en regelde de prijs voor me. Ook drukte ze een van de passagiers op het hart dat hij ervoor moest zorgen dat ik inderdaad op de
goede plek uit zou stappen. Om 9.30 zat ik in de bus, wachten tot er genoeg reizigers zijn om te vertrekken. Intussen komer er allerlei verkopers binnen om hun waren aan de man/vrouw te brengen.
Alles kun je kopen, horloges, parfum, brood, fruit, telefoon, sieraden, sokken drankjes, speelgoed en weet ik wat al niet meer. Een drukte van belang en intussen vult de bus zich langzaam, had ik om
10.30 nog een plaats alleen naast mijn rugzak, de chauffeur start de motor vast. Om 11.00 toen we vertrokken had zich een dame naast me genesteld. Rugzak op schoot. Mevrouw had het erg warm, wiste
steeds haar gezicht met een doekje, ik voelde een been ( broekspijp) langzaam nat worden........ Het was een rit van 80 km, 2.5 uur. Tussendoor stopte de bus even, p. pauze voor in dit geval de
heren. Daarna was er een stop en kwamen er weer allerlei mensen om kippenpootjes, sate, fruit, drankjes en gebakken bananen te verkopen. De conducteur deelde eerst servetjes en na het eten
tandenstokers uit. Het rook heerlijk maar ik durfde er niet aan mee te doen, tot nu toe gaat alles goed. Ik moet er niet aan denken dat ik tijdens het raften van morgen last van mijn darmen heb. De
flesjes, servetten en stokjes gaan gewoon uit het raam trouwens. Op de goede plek uitgestapt. Daarna ook nog het guesthous gevonden wat gereserveerd was. Mooi zwembad, prachtige kamer met eigen
badkamer. Leuk restaurant erbij. Ik kon alleen niet met mijn card betalen, dat betekent naar de flappentap. Er zijn er 3 in Jinja waar ik terecht kan, helaas alle drie geen geld meer, jammer.
Wel......hoe ga ik het nu doen? Kan nu niet genoeg meer pinnen om te betalen, grrrrr! Plan b, uit checken bij het mooie guesthouse dan maar. Gebeld naar het bedrijf van het raften, daar hebben ze ook
migelijkheid om te overnachten maar het zou niet zo geweldig zijn had ik gehoord. Als je iets geboekt hebt bij ze is de overnachting voorafgaand wel gratis! Komt nu wel uit. Er is alleen nog plaats
in the dorm, slaapzaal, nu dat moet dan maar. Geeft die aardige meneer mijn een "eigen" dorm. Lief hoor, kan ik tenminste slapen. Eigenlijk vind ik dit leuker, meer mensen gezelliger en prachtig
uitzicht over de Nijl. Een pizza en een biertje, helemaal goed!
Donderdag met een van de oudste jongetjes in de moestuin gewerkt. Hij deed erg zijn best, extra aandacht en een lekker flesje limonade toe! 's Middags met Adrienne, nieuwe moeder van een van de
jongens, naar Royal Palace geweest. Ik moest een omslagdoek om, was niet decent genieg in lange korte broek. De koning was in zijn "banda" soort van buitenhuis. We kregen een rondleiding, paleis zelf
mochten we niet in maar we mochten wel zijn auto's zien :-) een rolls royce, tenminste de wielen ervan. En een bentley, hieromder lag ook nog een cadilac en over Mengo Hill lopen. Is in der tijd ook
residentie van Idi Amin en president Obote geweest. Geen prettige jongens zal ik maar zeggen. We mochten de cellen zien en de toegang ernaar toe. Er is een groene rand zichtbaar, de waterlijn, dat
water werd onder stroom gezet en daarna moesten de gevangenen erdoor naar hun cel. Een rij van 5 betonnen hokken. Stikdonker zonder sanitair, om dat de ruimten regelmatig te vol werden volgde weer
electrocuties. Sinistere toestand om daar nu te lopen. De lijken gingen in het Victoria meer voor de krokodillen of in een meer onder aan Mengo hill.Er stond ook eenkanon uit duitsland, geschilderd
in de kleuren van Uganda, blauw, wit en "goud". We gingen samen op een boda daar naar toe, intieme toestand zeg! Ik zat klem tussen driver en A. Net op tijd voor de stortbui binnen, we kregen van
aunt Hellen een kopje thee erg lief! Afgesproken om op de boda naar town te gaan, daar zouden Chris en Jurjanne (coordinatoren van Kaja) me oppikken. Het regende en onweerde en regende en onweerde,
ik zag het niet zo zitten om doorweekt aan te komen....en op de boda is het ook wel iets "spannender" als het regent. Veel zand/klei op de weg en dan is een bochtje een uitdaging ;-) Uiteindelijk
hebben we de rit maar gewaagd, alles ging goed een heel voorzichtige bida driver. Weer samen met Adrienne die bij C en J logeert. Jammer dat ik geen foto's kon maken bij de ambassadeur. Wel leuk,
allemaal nederlanders met hun eigen verhaal. Lekker aan de oliebollen van Brood, nederlandse bakker, uit Kampala. Er zijn plm 3500 nederlanders in Uganda waarvan plm. 700 in Kampala. Hierna met een
aantal mensen een drankje gaan doen in town, gezellig! En in het donker op de boda naar Kaja terug, dat voelt dan wel anders, zeker als hij zegt herken je het hier? O, jee denk ik dan, hij is de weg
kwijt en weet helemaal niet waar Kaja is. Gelukkig herkende ik het inderdaad, alles klopte, hij zette me keurig bij het juiste adres af zijn orijs was erg schappelijk en hij wilde ook nog wel even
luid en duidelijk toeteren zodat de bewaker de poort voor me open zou doen. Aardige mensen die Ugandesen.
Gisteren een luie dag gehad. Alleen de ochtend meegeholpen en wat "eigen" klusjes gedaan. Om mijn weekendje naar Jinja te maken moet ik een gedeelte vooruit betalen, in dollars. Heel gedoe, eerst UGX
halen (ugandese schilling) daarna wisselen voor dollars :-\ Nu kan ik maar 250.000,-- UGX per keer halen, als er tenminste geld genoeg in de automaat zit. Dat is plm. €80 schiet niet echt op, per
keer is trouwens per 24 uur. Geen minuut eerder. Ik kwam nog iets te kort dus moest nog een keer. Gevraagd waar de dichtsbijzijnde flappentap was. Moet ook nog van een bepaalde bank zijn want ik kan
niet overal pinnen, heel onhandig. Goed ik kreeg routebeschrijving en er werd gezegd dan loop je:-)zus en dan zo. Ik op pad, na een half uur denk je nou,nou zo dichtbij is het niet. Maar teruggaan
doe je ook weer niet want misschien ben ik er nu toch wel vlak bij...... niet dus! Totaal ruim twee uur onderweg geweest, had ook nog 5 mensen voor me. Het gaat hier heel strikt, bewapende politie
voor de deur en waag het niet om buiten "de rij" te gaan staan, dan word je met wapen de goede richting gewezen. Niet van die kinderachtige pistooltjes trouwens. Er is hier erg veel politie en
veiligheids medewerkers, allemaal bewapend. Wil je een winkelcentrum in, dan moet je eerst langs de beveiliging met geweer. Je tas wordt gescand op? ???? Ook de supermarkt! Daar moet je trouwens
alles afgeven voor je binnen mag en krijg je een nummertje mee. Ben je langs de kassa, dan moet je het bonnetje ook nog eens laten zien voor je de deur uit mag :-) Fijn ik had dus geld en het was nog
net niet donker. Vandaag lukte het niet want dan was ik niet voor donker thuis. Morgen nog maar wat flapjes tappen. Vanochtend een gesprekje met een van de social workers gehad. Waar we de
avocadobomen zullen gaan planten, wat hij van de koolplanten dacht langs de muur en wat we met de overige planten zullen gaan doen. Echt het werk van social worker :-) Ook gevraagd wanneer ik met hem
mee kon op huisbezoek. Welnu nu dus. Een jongetje is drie maanden geleden in Kampala in een pleeggezin geplaatst en nu wilde John kijken hoe het ging. Hij had even gebeld en we kunnen terecht. Op de
boda, naar town. Dan lopend verder, de minder welvarende buurt in. Alleen pleegvader is thuis, zijn vrouw ligt al 2 weken in het ziekenhuis en heeft diverse klachten, hart, suiker en beenpijn. Thuis
is een verzameling kleine vertrekjes waar hij een school opgericht heeft en ook woont met zijn gezin en diverse leerlingen. Voortgezet onderwijs, hij is hier nu 5 jaar mee bezig en het gaat goed. Er
zijn nog niet veel leerlingen want ook hier is de schoolvakantie net achter de rug. Tenminste de leerlingen vragen wie er al is, dan wordt er gezegd ik kom volgende week wel....ofzo. In dit gezin is
ruim 7 jaar geleden ook al een kind geplaatst, dit is erg goed gegaan ondanks de problemen die het met zicht meebracht. Die jongen is nu 9 en prima op zijn plek. We gaan naar de school van "ons"
jongetje. Worden heel hartelijk ontvangen, hij mag van juf even de klas uit voor de foto. We moeten ook de klas bekijken, worden welkom geheten met een opzegversje, uit wel 40 (!) kelen en keeltjes,
diverse leeftijden door elkaar. Heel gestruktureerd, keurig gelijk begeleid door handgebaren en ze gingen allemaal staan. Ik mocht een foto's maken en toen we weg gingen bliezen ze ons denkbeeldige
bloemen toe, weer met handgebaren. Wat een dropjes... Het jongetje was vrolijk, ongedwongen, voelde zich vrij volgens John de social worker. Het ging dus goed met hem! Op ons wandelingetje terug naar
de hoofdweg komt John een kennis tegen, handen schudden, praatje, lachen. Ze hebben samen in het parlement van Kampala gezeten, de kennis iets hoogs bij de politie. Maar de kennis was met pensioen,
John bleef doorwerken, of ik wist hoe oud hij was.... Vissen naar complimenten dus, 70 en het is hem niet aan te zien. Terug naar Kaja voor de lunch. Had wel trek want ontbijt had ik niet gehad.
Vanmiddag naar het Ugandese museum geweest. De geschiedenis van Uganda, wat bijlen en speerpunten, stukje over gezondheidszorg, kleding en gebruiken. Wat je dus verwacht in een museum :-) leuk om te
zien. Rustig avondje, even internet en nu even lezen. Zzzzzzz
Deze week heeeeel weiniggggg internet, heb ik last van. Nog steeds staan al mijn foto's nog niet op mijn blog. Vrijdag ben ik met een van de aunties naar de Kraftmarket, markt van lokale handgemaakte
veelal souvenirs. En niet alleen Maaikel was singing in de rain, het regent hier al een paar dagen en niet zo zuinig ook. Werkelijk overvallen dooreen stortbui op Karftmarket. Allemaal erg leuk maar
naar Kenia mag ik maar 30kg meenemen, even opletten dus. Was erg leuk, heel veel slippertjes met kralen, kettingen van papieren kralen en omslagdoeken. Daarna naar de lokale markt voor fruit, blijft
een sport om zoweinig mogelijk te betalen, afdingen op alles. Metde hele handel in de matatu, ik draai mijn hand er niet meer voor om :-) Door de modder en plassen op mijn slippers, zag er niet uit
toen we thuis kwamen. Zaterdag werdnme gevraagd of ik voor een van de aunties in de plaats wilde werken. Ben er toch dus wat maakt het uit! Toch wel een ander gevoel, meer verantwoordelijk! Nu MOET
ik alles weer goed doen. De auntie waar ik mee zou werken spreekt van allemaal het minste engels. Ook een uitdaging om ALLES te doen, nu horen ook de was, het eten, badderen en schoonmaken erbij.
Normaal ben ik toch extra. Nu merkte ik dat ik meteen weer in een soort automatisch gedrag verval, werken, werken, werken. Na de wisseling om 18.00 uur zeiden ze je zult wel moe zijn van een hele
dag, dan kan ik dus niet stoppen ggrrrr. Wat kan gedrag toch ingebakken zitten! Om 21.00 uur ging ik pas naar mijn kamer. Heb de afgelopen dagen en passent nog een paar vrije dagen geboekt, komend
weekend 3 dagen naar Jinja, een touristische plaats op 80 km van Kampala. 2 Nachtjes hotel, lekker luxe kamer aan poolside, badpak mee! Moet toch wel want de dag daarna ga ik raften op de Nile.
Schijnt tamelijk spectaculair te zijn daar! De dag erna even de gezellige winkeltjes en terrasjes in de hoofdstraat verkennen, heb er nu al zin in. Er wordt tijdens het raften een fotoreportage
gemaakt, zal mijn benieuwen erg leuk :-) Er zijn ook watervallen in de buurt en de as van Ghandi is verstrooid bij de source of the Nile, er staan een simpel gedenkteken bij. Vandaag een rustige dag,
samen met the guard wat koolplanten uitgeplant langs de nieuwe muur en daarna in de moestuin gewerkt, kon wel wat wieden gebruiken zeg maar :-) Nu du heerlijk op terras bij Endiro, een soort mzungu,
blanke, enclave door zij gratis internet. Met heerlijke cappucino en fruitshoots. Ik hoop dat de foto's ge upload zijn voor ik weg ga....
Ineke fijn die extra fotoruimte, zoals je ziet maak ik er dankbaar gebruik van. Er staan nog 50 foto's klaar op ge-upload te worden maar dat kost veel tijd. Omdat internet heeeeeel traag gaat kunnen
jullie ze nog niet bekijken :-\ Mijn dagindeling is als volgt: 7.00 helpen met aankleden hierna eten we. De kleintjes pap de grotere soms pap soms brood met thee. Daarna gaan ze spelen en is er een
wisseling van de care-givers, verzorgsters. Dan ben ik voor mijn gevoel even "alleen" met de kindjes, zij voelen dat geloof ik ook zo :-) en proberen dan de gekste dingen. Staan op tafel enzo, hoezo
komt me dat bekend voor.......B Rond 11.00 is er drinken en fruit of een biskwietje. Al naar gelang gedrag er aanleiding toe geeft zal ik maar zeggen gaat er een kindje naar bed. We blijven bezig met
schommel, zandbak en plastic boda's tot plm 13.00 dan is het etenstijd en daarna gaat het hele gedoetje even een dutje.... Dat is mijn pauze dan ook, soms even een boodschap, andere keer internet of
foto's. Lezen kom ik niet erg aan toe, te druk :-) Vandaag ben ik mee naar de markt geweest in mijn pauze. Ik ga helpen in de " moestuin" ook in de pauze. Eigenlijk is er altijd wel iets te doen. Om
een uur of drie begint er weer leven in de brouwerij te komen, spelen tot 18.30 en eten. Dat is errrrruggg langggg zeg maar tot we gaan eten. Volgens mij zijn ze er al eerder aan toe, maar ja. Om
17.00 wordt er ook nog gebadderd, niet handig voor het eten maar het rooster van de aunties maakt dat dit zo gaat. Om ongeveer 20.00 ligt het hele spulletje wel in bed en wil de kleinste een flesje,
daarna is het etenstijd voor ons. Dan zit de werkdag er op. En dat 7 dagen per week als ik niet op safari ben tenminste :-) Omdat ik nu eenmaal in het huis logeer ben ik er dus ook altijd. Er zijn en
niets doen lukt mij niet. Er is altijd wel een kindje dat iets vraagt of een afwas die nog gedroogd moet worden. Ik ben dan ook wel moe 's avonds, om 21.00 kan ik pas iets voor mezelf gaan doen. Ik
probeer wel foto's te maken met vrolijke kindjes maar als iemand hier in Uganda een fototoestel ziet kijken ze ineens erg ernstig. Mensen hier hebben ook een zwaar leven. Veel armoede en ziekte.
Iedereen, lees alle vrouwen, werken ook al hebben ze zelf nog kleine kinderen en kinderdagverblijf is er niet. Vaders doen "iets" anders. Thuisgekomen moeten ze weer aan de slag. Vrouwen werken heel
erg hard hier, verdienste zijn ook erg laag, zonder sociale voorzieningen. Natuurlijk zijn er ook wel mannen die werken....... De rpijzen lopen erg uiteen, zo'n kipje op de markt kost 12- a 13.000
shilling, omgerekend ruim €4,- . Ik moest even voelen wat het verschil in prijs was en stond ineens met twee levende kippen in mijn handen :-) of ik maar even wilde wegen. Veel geld voor het gewicht.
Fruit is weer veel goedkoper. Kool is ruim aanwezig en we eten elke dag bruine bonen, Bartje zou het zwaar gehad hebben hier! Pap en mam het gaat nog steeds goed met mij hier! Het is ook steeds
leuker. Zal eind vzn de week weer even bellen, dacht nu ik zal mijn tantetje even verrassen. Ze was er stil van en dat wil wat zeggen, ha ha. Collega's het is zo leuk om te zien hoe het kleine
knulletje opgeknapt is. Mede dank zij de pariboy. Het gaat hier wel heel anders met medicijnen, niet met je receptje naar de apotheek. Ja ook wel maar meestal gaat men hier op eigen innitiatief naar
de (straatje van wel 20) apotheek en haalt iets..... Voor veel mensen trouwens ook te duur! Omeprazol kost hier 500 shilling per stuk, kunnen mensen niet betalen, zeket omdat het vaak voor langere
tijd is (veel maagzweren). 3000 shilling is ongeveer 1 euro. We probeerde combivent te kopen maar dat kennen ze, bij die apotheekjes niet. Waarschijnlijk wel in de duurdere groothandel maar daar kan
niet iedereen komen. Blijven jullie beslist reageren allemaal, daar geniet ik erg van. Omdat het openbaar is kan ik niet op alles reageren maar waar ik kan of anders in gewone mail probeer ik te
antwoorden. Ook de reakties bij de foto' s vind ik erg leuk. Ik merk dat in de nacht internet iets beter gaat :-) het regent en onweert (is dat een woord?) vreselijk en ik werd er wakker van.
Nieuwsgierig naar jullie reakties keek ik op reismee en kon het niet laten om wat te schrijven......
Eindelijk weer internet, Het was een heerlijke safari, echt even vakantie. De eerste ovenachting bij Red Chilli, een soort hostel met camping, eenvoudige kamers en een aantal gebouwtjes waar
meerdere, lees 24, mensen kunnen overnachten. Allemaal jongelui.....en oma :-) niet geslapen want iedereen komt op een andere tijd binnen, al dan niet luidruchtig, licht aan enz. Maar ik was in elk
geval op tijd om op safari te gaan. 's Avonds al kennis gemaakt met 2 duitse vrouwen die ook de Big 5 deden. Na een lange erg slechte weg met 2 korte p.stops en een leukewandeling, aangekomen bij de
watervallen. Imposant geluid en gratis douche. Daarna naar het kamp, overnachten in tenten. Het bleken grote 2pers.tenten te zijn waar heuse bedden in stonden. Een lantaarn voor de deur om de "wilde
dieren" op afstand te houden, voornamelijk, hippo's. Het huisdier was een wrattenzwijn, schatje.... Lekker eten en gezelligheid. De volgende ochtend vroeg op voor de safari, we moesten ale eerste bij
de pont zijn om over te steken naar de andere kant van de Nijl waar het wild zat. We hebben inderdaad erg veel gezien, olifanten, leeuwen, giraffen, heel veel buffels (gezellige jongens) . Ogen te
kort en ik ga sparen voor een andere camera om echte foto's mee te maken! Na een ruime lunchpauze gingen we voor een boottocht over de Nijl, voornamelijk vogels, genieten hoor al die verschillende
king fishers, soort ijsvogeltje in verschillende maten en kleuren. Ook visarenden, verschillende ooievaars, aalscholvers, heel schattige gele vogeltjes weaverbirds weven hun nestje aks een buideltje
hangend aan een tak. Soms zie je een boom vol met van die buideltjes inc. vogeltjes, lijkt net een paasboom :-) Vaak van die felle kleuren, zo zagen we ook erg veel een rood bolletje vliegen, nee
geen tomaatje achter een vliegtuig maar een "bishop" felrood! Na een prachtige zonsondergang ons diner op de camping en een spelletje "Maffia" . Uitleg in het engels natuurlijk, nog even en ik droom
engels! Volgende ochtend uitslapen, we hoefden pas om 8 uur weg. Naweer een hobbelweg van 4 uur, rood stof, soort graffel, kwamen bij de Rhino sanctuari, een plek waar ze de neushoorn fokken om later
uit te zetten in de diverse wildparken. Alles wat rhino was is geschoten in Uganda. We hebben de moeder van Obama mogen bewonderen met zijn kleine zusje :-), Rhino Obama geboren op de dag dat Obama
president werd. Na de late lunch verder naar Kampala. Ik had e het telefoonnummer gekregen van een boda driver, handig hij zou me op kunnen halen. Helaas vond hij het achteraf toch wat ver.......dus
heel stoer de matatu (taxibusje) maar genomen naar town. Was een eenvoudig begin, kan nooit verkeerd alles gaat naar town. Daar moest ik echter de volgende matatu naar "huis" zoeken. Van het kastje
naar de muur en weer terug gestuurd, nee ik moest toch echt het nieuwe taxiterrein hebben. Ik zag geen verschil tussen oud en nieuw, toch een bussie gevonden. Eenmaal een stukje op weg werden mijn
medepassagiers erg onrustig en er werd luidruchtig iets besproken, dat het niet klopte merkte ik ook wel maar wat precies? ??? Het werd in elk geval steeds donkerder.....kon niet echt meer zien waar
ik was en waar ik uit moest stappen. Toch een beetje ongemakkelijk gevoel. Mijn buurvrouw legde me uit dat deze chauffeur een alternatieve route genomen had omdat hem dat handiger leek, ja ja hij
wel..... Gelukkig was er iemand die me na het uitstappen de goede richting ophielp, je kon geen hand voor ogen meer zien. Het was 8 uur maar stikdonkere nacht. De aunties op kaja waren blij dat ik er
weer was, ik vond het ook weer prettig om terug te zijn. Was er echt helemaal uit geweest. Dinsdag geen internet dus ook geen verhaal en foto's, heb mijn wasje gedaan, bed verschoond en de dweil door
mijn kamer :-) sorry dat leer ik niet af, dat hoort bij me. Vandaag woensdag, of ik mee ging naar het politiebureau ivm een verklaring moesten we daar met 2 kindjes even naar toe. Wat bleek ook al
ging het op afspraak, de bewuste oersoon was er niet, vrijdag of maandag weer. Toen maar even koffie gedrinken ergens, anders was het voor de kindjes ook wel een heel kort tripje. 's Middags mee naar
de groente/fruit markt, heb ik toch steeds het idee dat ik uitgelachen word. Bleek bij navraag niet zo te zijn maar grappig was ik wel, zo'n mzungu die maar een beetje staat te wiebelen op de maat
van de muziek. Ik maakte ze blij met dansen....... Ook raar dat een blanke meehelpt met (erg zware) boodschappen dragen. Nog een gezellig praatje staan maken toen onze kipjes om zeep geholpen werden,
ik zag mezelf al even met 2 levende kippen achter op de boda, tussen de rest van de boodschappen en de driver. Deze heren vroegen mijn adres als ze in nederland waren zouden ze even op de koffie
komen :-) Morgen eens kijken of er nog een leuk tripje te maken is....ik krijg de smaak goed te pakken en vind 5 weken nu al te kort. Afgezien van het feit dat ik Mare toch wel erg graag zou willen
zien. Ja, ja jullie ook heus wel hoor! Skype gaat gewoon niet omdat ik hier nog nooit 2minuten achter elkaar internetverbinding heb gehad. Als er iets verzonden moet worden hoop ik steeds dat het op
dat moment toevallig lukt. Met mijn foto's ben ik nu al twee dagen bezig. Met versturen dus.......
Allereerst El gefeliciteerd, happy birthday moet je er maar bij denken, misschien beter dat ik niet zing :-) Toch nog internet. Vanmiddag heerlijk geluncht met de broer van een vriendin van mijn zus.
Een Ugandese afspraak, ik stipt op tijd en hij een uur later hi hi. Ik kom mezelf hier zo vaak tegen, wat zit ik vast aan "hoe het hoort" . En wat ik van mezelf moet.... Erg goed denk ik nu al deze
reis, ben nog geen 2 weken weg. Toen ik kwam zou ik een rooster krijgen, niet dus. In eerste instantie vond ik dat vervelend, was toch afgesproken. Nu merk ik dat ik het heel plezierig vind, zie wel
hoe het loopt. Wanneer mijn "vrije dagen" zijn weet ik niet, dat betekent dus dat ik af kan spreken wanneer ik iets wil en niet echt rekening hoef te houden met een schema. Geeft ook wel een gevoel
van spijbelen soms, waarom zegt men hier nu ook dat ik niet zo streng moet zijn voor mezelf. Die gulden middenweg wil ik nog vinden. Zo, vanochtend kwam auntie J kijken of er iets met me was, om 7.30
had ze me nog niet gezien. Nee gewoon, nog lekker liggen. De haren van alle kindjes werden geknipt vandaag, volgens mij begon er net iets te groeien. Coupe "rasorblade" noemde aunt Winnie het
gekscherend :-) leuk woord in deze context... zie foto's. Constant verbaas ik me erover dat ze zo stil blijven zitten, niet alleen met knippen maar steeds. Soms moeten ze op the carpet gaan zitten,
11 kind sterk en ze doen het ook nog. Kun je je voorstellen nog geen 5 jaar oud. Het gaat ook allemaal heel kalm, geen straf of boos worden. Heeeel soms een time out. Behalve eten (soms ook) wat aan
tafel gaat, is verder alles op de grond. Als ik terug ben herkennen jullie me niet meer, loop op blote voeten, zit op de grond en eet met mijn handen haha! De spiegel heb ik ook al 2 weken niet
gezien. Eind van de middageen vreselijke stortbui, help ik moet nog op de boda naar Red chilli. Gelukkig was het net weer droog. Ook weer iets heel anders, (bijna) allemaal jongelui. Slapen in een
stapelbed, bovenin, in een soort huisje dat met plm 16 gedeeld wordt. Hoe zal dat morgenochtend gaan? Lunch bestelt voor morgen en nu aan de pizza, eens iets anders dan matoke met bruine bonen.
Straks mijn mandje in, Sonja bedankt voornde lakenzaktip, heb ik nu wel nodig. Voelt wel prettig :-) De komende dagen zal ik jullie met rust laten, als ik teruglees wat ik geschreven heb zit daar
misschien ook een leermoment in, praat ik thuis ook zoveel of is het nu compensatie voor het engels van overdag. Mogen jullie best zeggen hoor! Dat engels gaat steeds beter, was ik bang dat het geen
perfect engels was.... hoor ik hier andere nederlanders, denk ik steeds aan het boekje van Robert Paul :-) er wordt bijna woordelijk omgezet in het engels. Of hollands woord tussendoor. Ik doe dus
ook maar wat (meestal). Dus truste en tot dinsdag.
